سالهاست گم شده ای

و من

من فقط وقتی چشمانم را می بندم  پیدایت می کنم

عجیب است این  قایم باشک

دلم   را گرم می کند  همین  چشم بستن های گاه گاه 

در بهارهای  بیداری ِ عمرم که بی پیدا شدنت  هی می آیند  و می روند  ....