بودا لااقل پس از مواجه شدن با حقیقت پیری و بیماری و مرگ به روشنی و بیداری رسید بالاخره به یه جایی رسید

و در یأس فلسفی نماند

ما چه گوئیم که تمام عمر در حال تماشای دردهای بشریم و با پیری و بیماری و مرگ دائم مواجه می‌شویم و دریغ از رهایی

پر از کابوسیم و دریغ از بیداری!

پر از یاسیم و ترس و ناامیدی!

و دریغ از حل این همه ماجرا و اتفاق و حادثه در درونمان و بیرونمان ...

دریغ و صد دریغ از زندگی ای که زیستیم ...