بعد از پنج سال دیگر امیدبه بازگشتنش را ازدست می دهی دلت شدید تنگ می شود فقط هروقت چشمت به تصویرش که با چشمانی نگران به تو نگاه میکند ، می افتد ، دو قطره اشک تا پایین گونه هایت راه میگیرد.
او هم دیگر باور کرده که باز نمیگردد ... ناتوانی، ناتوانی دست های مهربانت را تاب بیاور ، تا نبودنت را ....
روزت مبارک
همیشه از خود گذشتگی و مهر بی حدت خودخواهم می کرد ...تو بودی غرور بود ، همه چیز بود .
بودم چون بودی !
می شود فقط یک بار دیگر کمی خودخواه ِِ مهرت باشم ؟
و وقتی از خواب بر می خیزم تمام لباس هایم شسته شده و بافتنی های درس حرفه و فن ام بالای سرم حاضر باشد؟
بعد این بار صبح وقت رفتن به مدرسه یک بوسه روی چشمهای تا دیر وقت بیدارت و دستهای خسته ات را فراموش نخواهم کرد ... میشودیک بار دیگر برگردی ؟!
به خدا تمام تکلیف هایم تمام شده ، تکلیفم حتی با خودم هم معلوم شده است .
کوتاه بودی
هایکویی که لبخند می شود روی لب
و طعمش
روز آدم را شیرین می کند
زندگی اما
طولانی است !
"مرضیه احرامی"
سـاســــو یــعـنـــــــی مِـــــه